Succesvol gelukkig
Geld speelt een hele belangrijke rol in onze maatschappij. Misschien wel een iets te belangrijke rol. Als ondernemer word je daar vaak mee geconfronteerd en ik krijg er echt helemaal het apelazarus van. Kijk, weet je wat het is… creatief gezien loop ik helemaal leeg op die stomme digitale cijfers op mijn bankrekening. Ik ben ook helemaal geen ondernemer. Ik onderneem veel. Ben vooral graag een zelfstandige werker. Als ik kijk naar wat ik het liefste doe, dan hangt daar geen verdienmodel aan vast waar ik veel geld mee binnen hark. Het lijkt alleen wel of je succes tegenwoordig wordt gehangen aan hoeveel geld je verdient. ‘Moet je horen, ik heb een supertof idee”, er volgt een creatief masterplan van mijn kant. “Hoe ga je daar geld mee verdienen dan?”. Idee doodgeslagen. Vakkundig de keel omgedraaid.
Dus bij deze wil ik het even hebben over verdienmodellen. Pas op! Ik ga mogelijk in clichés vervallen. Als ik later doodga, daar ga je dus al, dan lig ik daar met mijn ogen dicht en dan denk ik aan de liefde die ik heb gegeven en gekregen, aan de dingen die ik heb gedaan waar ik trots op ben, aan de mooie stukken die ik heb geschreven, aan hoe ik gelukkig en verdrietig ben geweest. (Je mag er best een enigszins melancholisch muziekje onder denken) Dit stel ik me zo voor. Ik heb gelukkig nog nooit in deze situatie gezeten dus ik weet niet of het echt zo is.
Het lijkt mij niet dat ik denk: ‘zo ik heb een miljoen op mijn rekening en man wat ben ik gelukkig’. Ik heb er namelijk niks meer aan. Ik geloof dat ik daar zelfs een beetje chagrijnig en agressief van zou worden. Niet dat ik het afkeur of dat je niet succesvol bent als je doodgaat met miljoenen op de bank. Miljoenen waar je hard voor hebt gewerkt en waarschijnlijk veel van hebt genoten. Het zou alleen niet mijn manier zijn van gelukkig succesvol doodgaan. In programma’s zijn het vaak de miljoenenmensen die ik in artikelen en programma’s hoor zeggen: “Nu ik met pensioen ben, heb ik wel spijt dat ik altijd zoveel weg was en eigenlijk mijn kinderen niet echt heb zien opgroeien”, om maar even een voorbeeld te geven. Aan dat verdienmodel gebaseerd op geld hangt namelijk een vrij duur prijskaartje. Mensen raken in de ban van stress, het worden rupsjes nooit genoeg en bij veel mensen die zo hard wekren om aan de top van de geldindustrie te komen ligt het gevaar voor opbranden op de loer. Het gevoel hebben dingen gemist te hebben. Kopzorgen door veranderende situaties en dan een net te dure auto en huis hebben, omdat geld laten zien zorgt voor meer geld. Dat soort dingen. Bah, ik vind het een hele nare gedachte om de rest van mijn leven met dat gezeur en die constante dreiging te moeten leven.
Ik ben jong, 28 jaar om precies te zijn, ik heb geen zin om nu al bezeten te worden door verdienmodellen en een grotere rol toe te kennen aan geld dan het eigenlijk verdient. Mijn moeder zei altijd: “Je moet genoeg verdienen om de dingen te doen die je leuk vindt.”. Nou vind ik veel leuk en zijn die dingen ook vaak wat prijzig, dus ik moet wel enigszins aan de bak, maar het verdienmodel van mijn leven wordt als volgt: ik doe een aantal dingen, dat zullen heus niet altijd de meest fantastische opdrachten zijn, waar ik genoeg geld mee verdien om mijn leuke leventje te leiden en het mooie dak boven mijn hoofd te houden. Punt. Voor de rest heb ik geen verdienmodel. Nee, dat is niet waar. De rest is een verdienmodel dat meer waard is dan geld. Ik maak wat ik maken wil, schrijf wat ik schrijven wil, neem vrij wanneer ik vrij wil en ik leef hoe ik leven wil. Geluk en vrijheid. Als ik dan op mijn sterfbed lig denk ik: jezus wat ben ik succesvol gelukkig zeg! Poe hé!
